Multi -kolomchromatografie

Allereerst is het noodzakelijk om een ​​goed begrip te hebben van de eigenschappen van de gescheiden stof, inclusief de polariteit, molecuulgewicht, oplosbaarheid, stabiliteit, enz. Deze eigenschappen hebben direct invloed op de selectie van de kleurkolom en de scheidingsomstandigheden. Een meer polaire stof selecteert bijvoorbeeld meestal een polaire kleurenkolom, terwijl een stof met een groter molecuulgewicht mogelijk een kleurenkolom met een groter diafragma moet selecteren.

Het materiaal en het type kleurenkolom zijn ook belangrijke factoren bij de selectie. Gemeenschappelijke kleurkolommaterialen omvatten roestvrij staal, glas, kwarts, enz., Die verschillende temperatuurweerstand en chemische stabiliteit hebben. Afhankelijk van de experimentele vereisten en de aard van de te gescheiden stof, is het cruciaal om het juiste materiaal te kiezen.

In termen van het type omvat multi-kolomchromatografie meestal het gebruik van verschillende soorten kleurenkolommen in serie. Deze kleurenkolommen kunnen verschillende stationaire fase, deeltjesgrootte, poriegrootte en andere kenmerken hebben. De normale fasekolom gebruikt bijvoorbeeld meestal silicagel als de stationaire fase, die geschikt is voor het scheiden van polaire stoffen; De omgekeerde fasekolom maakt gebruik van silicagel gebonden met niet-polaire functionele groepen als de stationaire fase, die geschikt is voor het scheiden van niet-polaire stoffen.

Bij het selecteren van de kleurenkolom is het ook noodzakelijk om aandacht te besteden aan de parameters en specificaties, inclusief kolomlengte, binnendiameter, deeltjesgrootte, diafragma, enz. Deze parameters hebben direct invloed op de scheidingsefficiëntie en resolutie.

Kolomlengte: hoe langer de kolomlengte, hoe hoger de scheidingsefficiëntie, maar de analysetijd zal dienovereenkomstig toenemen. Daarom is het noodzakelijk om de juiste kolomlengte te selecteren volgens de experimentele vereisten en de complexiteit van het te gescheiden materiaal.

Binnendiameter: hoe kleiner de binnendiameter, hoe hoger de kolomefficiëntie, maar de monstercapaciteit zal dienovereenkomstig worden verminderd. Voor complexe monsters die nauwkeurige scheiding vereisen, worden meestal kleine boorkolommen geselecteerd; Voor het geval van een grote steekproefgrootte kan het nodig zijn om een ​​kolom te kiezen met een grotere binnendiameter.

Deeltjesgrootte: hoe kleiner de deeltjesgrootte, hoe hoger de scheidingsefficiëntie, maar de kolomdruk zal ook dienovereenkomstig toenemen. Daarom is het noodzakelijk om een ​​evenwicht te vinden tussen scheidingsefficiëntie en kolomdruk.

Apertuur: de grootte van het diafragma bepaalt de grootte van de moleculen die de stationaire fase voor scheiding kunnen betreden. Voor stoffen met een groot molecuulgewicht moeten kleurkolommen met grote openingen worden geselecteerd om ervoor te zorgen dat ze de stationaire fase kunnen invoeren voor scheiding.

Experimentele omstandigheden en vereisten zijn ook factoren die niet kunnen worden genegeerd bij het selecteren van kleurenkolommen. De samenstelling van de mobiele fase, stroomsnelheid, temperatuur, enz., Heeft bijvoorbeeld invloed op het scheidingseffect. Daarom is het bij het selecteren van een kleurenkolom nodig om ervoor te zorgen dat deze overeenkomt met de experimentele omstandigheden.

Bovendien is het noodzakelijk om de behoeften van het experiment te overwegen, zoals scheidingsefficiëntie, resolutie, analysetijd, enz. Volgens deze vereisten worden de juiste kleurenkolom en serie -methode geselecteerd om het beste scheidingseffect te bereiken.

Ten slotte kan de juiste kleurenkolom worden geselecteerd met verwijzing naar de bestaande experimentele gegevens en ervaring. Experimentele gegevens in relevante literatuur of databases kunnen bijvoorbeeld worden geraadpleegd om het scheidingseffect en de productzuiverheid van verschillende kleurenkolommen te begrijpen onder vergelijkbare experimentele omstandigheden. Tegelijkertijd kunt u ook ervaren collega's of experts raadplegen voor meer specifiek advies en begeleiding.